Francja - elegancja, czyli majówka na Saskiej Kępie*

Zamiast smażyć karkówkę na grillu, opalać się na działce, czy dzielnie maszerować w pochodzie, postanowiłam uczcić święto pracy - udając się do pracy. Wsiadłam na rower i jako że, mamy już maj, jechałam nucąc: "Bernadka dziewczynka, szła po drzewo w las..." Nie, żebym chciała wzbudzić podziw albo współczucie, bynajmniej, niech mnie Święty Józef - Robotnik broni, musiałam i tyle... Pooddychałam moim ulubionym, klimatyzowanym powietrzem - żeby przypadkiem nie doznać szoku tlenowego. Rzuciłam okiem na widok z okna - Warszawa opustoszała,wyglądała jakby mieszkańcy rzucili wszystko i uciekli w obawie przed nadciągającą epidemią i zabrałam się do pracy.
Jak już sobie popracowałam, pojechałam pod pewien sprawdzony adres, gdzie czekał na mnie obiad. Właściwie, równie dobrze mógł wcale nie czekać, bo w ogóle nie było mowy o obiedzie, wysłałam tylko takie malutkie, telepatyczne zamówienie - obiad jednak czekał, widać - zamówienie dotarło.
A później... należało się jeszcze raz upewnić, czy to na pewno maj. Przypomniałam sobie, że nie ma do tego lepszego miejsca niż Saska Kępa i rzeczywiście można się było o tym przekonać, bo intensywnie "pachniała szalonym zielonym bzem" i pewnie niejedna Małgośka spacerowała sobie dzisiaj w okolicach ulicy Francuskiej.

Saska Kępa jest knajpianym i kawiarnianym zagłębiem, mogłam więc zrewanżować się za obiad. Prosta Historia to miejsce, gdzie zjemy dobrego burgera albo sałatę, ale również napijemy się kawy i zjemy deser. Uroczy pan kelner, jak by nie było, człowiek pracy, gorąco polecał sernik z białą czekoladą, który rzeczywiście okazał się świetny. Domowe semifreddo, podobno było bardzo słodkie, ale w towarzystwie mocnej kawy, chyba też dało radę, wnosząc po tempie w jakim znikało z talerzyka obok.

Potem jeszcze krótki spacer ul. Francuską, z taką piosenką na ustach:

* Tytuł posta jest autorstwa Pani S.